Chociaż gry komputerowe mogą być efektywnymi "nauczycielami", uczniowie spędzający czas na grach komputerowych przesyconych przemocą, zaczynają przyswajać agresywne zachowania już po sześciu miesiącach systematycznego grania – wynika z badań prowadzonych na amerykańskim Uniwersytecie Stanowym Iowa.

Doświadczenia zagraniczne i polskie wskazują, że telewizyjne gry i turnieje są atrakcyjną dla odbiorcy, choć niedocenianą formą edukacji. Zwłaszcza, gdy mają charakter programów typu Edutainment. W ten sposób można skutecznie zmieniać postawy widzów, propagować edukację ekonomiczną czy finansową, przekazywać treści proekologiczne lub prozdrowotne.

Coraz więcej uczelni wyższych wprowadza gry edukacyjne, jako ważne narzędzia uzupełniające programy studiów. Pomocne są zwłaszcza symulacje do sprawdzania „na sucho” zachowań studentów w środowisku zbliżonym do warunków rzeczywistych. Taką propozycją jest też przygotowana przez IBM gra INNOV8, która rozwija umiejętności biznesowe.

Coraz więcej instytucji włącza podcasty w swoja działalność edukacyjną i to ze świetnymi wynikami. Podcasting stymuluje procesy samokształcenia w różnych dziedzinach. Dobre efekty przynosi wykorzystanie podcastów w nauce języków, gdyż większość zasobów jest dostępna nieodpłatnie. Aktualnie na świecie na topie jest…chiński.

Żyjemy w epoce web 2.0. Cechami charakterystycznymi tego stadium rozwoju sieci są wyszukiwanie, sieciowe społeczności, media online, tworzenie kontentu, RSS, aplikacje sieciowe mashup i wiele innych. Ale czego możemy spodziewać się po sieci za 10 lat i później? Na to pytanie stara się odpowiedzieć Richard MacManus w swoim blogu.

Otwarta, aktywna i wirtualna – taka ma być polska szkoła promowana w projekcie „Szkoła dla przyszłości”. Ten postęp nie będzie jednak możliwy bez nauczycieli, którzy są tym ogniwem edukacji, bez którego nie można sobie wyobrazić ani funkcjonowania systemu oświatowego, ani wprowadzenia w nim jakichkolwiek zmian.