W jaki sposób się uczymy? I dlaczego w ogóle musimy się uczyć? Dlaczego nie rodzimy się z wiedzą konieczną do życia? Po co w ogóle musimy się uczyć? – nad tymi i wieloma innymi zagadnieniami zastanawia się Stanislas Dehaene, wybitny neuronaukowiec poznawczy, sięgając do najnowszych odkryć z dziedziny psychologii, pedagogiki, neurobiologii i informatyki, pokazuje, na czym polega i jak przebiega proces uczenia się.

Pod koniec 2018 r. w Australii wprowadzono nowe "Ramy dobrostanu uczniów" (Australian student wellbeing framework), które zastąpiły dotychczasowe krajowe ramy bezpieczeństwa dla szkół. Celem tych nowych polityk jest uwspólnianie opinii, jak można budować bezpieczeństwo i dobre samopoczucie uczniów. Ważną rolę w tym dokumencie pełni aktywne uczestnictwo uczniów w ich własnym procesie uczenia się.

Jak ze szkolnego obowiązku prowadzenia zeszytów zrobić przyjemność, a przyjemność zamienić na efektywne nauczanie? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta – dać uczniom autonomię i przestrzeń na decydowanie i współtworzenie własnych zeszytów, czyli dać im możliwość prowadzenia OK zeszytów.